Το κρασί της Ελλάδας

Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στη λεκάνη της Μεσογείου, μετά την Τουρκία, όπου έφτασαν αμπέλια και κρασί από την Ασία γύρω στο 2000 π.Χ.

Ήταν οι Φοίνικες που έφεραν το αμπέλι και το κρασί στην Ελλάδα, μόνο αργότερα οι αρχαίοι Έλληνες έφεραν την καλλιέργεια του αμπέλου στην ιταλική χερσόνησο μέσω των αποικιών τους στη νότια Ιταλία (Magna Graecia).

Από τις σημαντικότερες αμπελοοινικές περιοχές της Ελλάδας θυμόμαστε τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, την Πελοπόννησο, τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη. Εδώ παράγονται τα σημαντικότερα κρασιά της χώρας και αυτές είναι οι περιοχές που έχουν ταυτίσει ιστορικά την Ελλάδα με το κρασί.

Η επικράτεια της Ελλάδας προσφέρεται ιδιαίτερα για την καλλιέργεια αμπέλου, τόσο από ορογραφία (ορεινές και λοφώδεις περιοχές που εξασφαλίζουν καλό εύρος θερμοκρασιών) όσο και από άποψη γεωγραφικού πλάτους.

Στην Ελλάδα κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζουν αυτόχθονα αμπέλια, που υπολογίζονται σε περίπου 300 διαφορετικές ποικιλίες. Τα διεθνή σταφύλια είναι ένα μικρό μέρος και συχνά αναμειγνύονται με τοπικά.

Από τις γηγενείς ποικιλίες λευκού σταφυλιού θυμόμαστε το Ασύρτικο, το Μοσχοφίλερο, το Moscato, τη Ρομπόλα, τον Ροδίτη και το Σαββατιανό.

Από τις γηγενείς μαύρες ποικιλίες σταφυλιού συναντάμε Αγιωργίτικο, Κοτσιφάλι, Λημνιό, Μαντηλάρι, Μαυροδάφνη, Νεγκόσκα, Σταυρότο, Κρασάτο και Ξινόμαυρο.

Η έκταση του αμπελώνα εκτείνεται σε περίπου 100.000 εκτάρια, με παραγωγή περίπου 2,6 εκατομμυρίων εκατόλιτρων, εκ των οποίων μόνο ένα μικρό μέρος έχει ονομασία προέλευσης. Το 70% της παραγωγής αποτελείται από ξηρά λευκά κρασιά και ακολουθούν τα κόκκινα (15%) και τα γλυκά λευκά.